o artyście galeria strona tytułowa kontakt
ENGLISH nota biograficzna wystawy spotkania	... Sztuki Wierzbickiego nie można i nie należy mierzyć przykładając do niej jakieś powszechnie obowiązujące miary czy wzorce. Nawet tam gdzie wydawałoby się, że inspiruje się obcymi dziełami - inna jest jej wymowa, inna wewnętrzna geneza, inne pobudki wyboru i działania. Żyje on oczywiście we współczesności i musi się nią także inspirować, na swój sposób dotrzymywać jej kroku. Ale wewnętrznie zwraca swą twarz ku ojczystej ziemi, która jest jego prawdziwą inspiratorką i tkwi w niej tak głęboko, że spływają po nim wody hałaśliwych prądów i haseł; pozostaje sobą, jakim go ukształtowała przeszłość własna i kraju w jakim wyrósł. Myślę, że daje mu to co w ocenie sztuki z pewnego dystansu, poza bieżącą jej aktualnością, jest najważniejsze: autentyczność. Prof. dr Ksawery Piwocki, historyk sztuki 1975 ... O Stefanie Wierzbickim można wiele napisać. Wspomnieć o roli muzyki i jej rytmów w alternacji smukłych brył i jego zamiłowaniu do szlachetnej prostoty, umiejętności wykorzystywania naturalnych właściwości tworzywa dla uzyskania dodatkowych efektów, co z kolei łączy się z wyobraźnią i łatwością kojarzenia i świadczy o jego uniwersalności i swoistym uniwersalizmie proponowanego przezeń plastycznego przekazu. Wszystkie te jednak, acz prawdziwe stwierdzenia, będą niepełne bez jednego jeszcze; tego, że Wierzbicki jest estetą w najlepszym znaczeniu. Piękno jego rzeźb służy wyrazowi, niesie treści emocjonalne i toruje im drogę do odbiorcy. Jerzy Madeyski, historyk sztuki, członek AIAP 1979 ... W rzeźbie Stefana Wierzbickiego znajdziemy prawa rządzące sztuką i ekspresją niezależnie od czasu i miejsca. Znajdziemy klasyczne porządki i tematy i dwudziestowieczne nowości. Sztukę skupioną na zmysłowym pięknie ale także sensy alegoryczne i symboliczne. Czysto formalne piękno struktury jak i urok, czar, wdzięk, dekoracyjność bogactwo motywów. Sztukę swobody wobec reguł i wobec natury, jak i mądrość ładu i umiaru; kształtu świadomych ograniczeń. Dosłowne i ukryte odwołania do sztuk muzycznych. Ujawnione piękno marmuru, granitu czy piaskowca, znaki ekspresyjne wydobyte z pni drzew - dębu, lipy, klonu, akacji, gruszy i wiśni; usytuują nasze "smakowanie tworzywa" prezentowanych dzieł w kontekście estetycznym i historycznym. Maria Lewańska, historyk sztuki 1997 ... Jego rzeźby są przede wszystkim harmonijne, piękne. Wszystko inne treść, temat, nastrój, faktura, po prostu forma, jest temu dążeniu podporządkowane. Jestem tym urzeczony: oto nowoczesny i szlachetny kształt tradycji wieków. Nieprzeciętnie utalentowany, intelektualnie bogato rozwinięty, wrażliwy na łagodne piękno kształtu i dźwięku, Stefan Wierzbicki pierwszą swą wystawę indywidualną urządził tam, gdzie się rzeźba europejska narodziła: we Włoszech (Bolonia, 1975). Od razu wszedł na główny trakt sztuki i na nim już pozostał. Prof. Andrzej Ryszkiewicz, historyk sztuki 1998
--  do góry  --   © Stefan Wierzbicki & edytor serwis Warszawa Wszelkie prawa zastrzeżone / All rights reserved, Polityka cookies / Cookies policy Zoptymalizowano dla / Optimized for: IE, rozdzielczość / resolution 1024x768 px, ISO-8859-2